condens

adem stokt
daar waar woorden
zouden moeten zeggen
dat alles niets is

het kruipt eruit
als waarheid verpakt
in leugens
verpakt in scherven
van het lot
en beroerd gekozen momenten

alleen nog
condens van het verleden
verlaat hortend en stotend
mijn mond

in gedachten
schreeuw ik
vloek ik
spijtloos
respectloos

ik ben in al die jaren weinig veranderd
vreemd is mij gewoon gebleven
zoals het bekende bekend